Kardeş Sevgisi

24.05.2020 / Deneme

“Yıldızlar neye yarar Yol göstermeye Karanlık basar basmaz.” (Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın Balina ile Mandalina adlı kitabından)

Bazen bahçenize birtakım ifadeler düşer. Geçmişte izlerini ararsınız bu ifadelerin.

Eğer ilginizi çekerse, bu izlerin oluşmasında çok büyük etkisi olan birini anlatacağım size.

Çocukken, her yapacağı şeyde onay bekleyen, kararlarını bu onaylar çerçevesinde almaya alışık bir mizaca sahiptim. İsterdim ki, çevremde çatıştığım bir kimse olmasın.

Günümüzde, çocuk eğitiminde kullanılan 'sınır eğitimi' adını verdikleri bir kavram var. 90’ların çocuklarının çoğunluğu, anne ve babaları sınır eğitiminin dibini görmüş kimseler olduğu için; bu sınır meselesine aşina büyümüşlerdir. Tabi ki, şimdiki modern haliyle olmasa da, annem ve babam bize neyi yapabileceğimizi, neyi yapamayacağımızı net bir şekilde öğretmişlerdi.

Yapmamam gereken şeylerden biri hiç şüphesiz, erkek kardeşimle kavga etmekti.

Çatışmayı sevmesem bile, kardeşimle mizacımız oldukça farklı olduğu için sıklıkla kavga edecek bir şeyler bulurduk.

Karar verirken herhangi birine ihtiyaç duymayan, yalnız başına oynamaktan sıkılmayan bir kardeşe göre, fazlasıyla zayıf bir abilik performansı sergiliyordum her defasında.

Kardeşimle çatışmalarımızın neticesinde sınırlarımızı tekrar ve tekrar çizerek yirmili yaşlarıma yaklaştığımda, belki ilk kez gerçek bir abi gibi davranmaya karar vererek, onunla konuşmayı denedim.

Ona değer verdiğimi, onun da bana değer vermesi halinde iyi bir abi kardeş ilişkimiz olabileceğini anlattım ve ikinci bir kez konuşmamıza gerek kalmadan uzlaşmış olduk.

O günden sonra fark etmeye başladım kardeşimin bana neler kazandırdığını.

Farklı mizacı ve oldukça eğlenceli eğilimleri sebebiyle; dünyamı zenginleştiren, karakterimin sınırlarını genişleten, hayatta hiç kimsenin aşılayamayacağı özgüvene kavuşmama yardımcı olan birçok güzel anımız oldu.

Bugünkü fikirlerimi şekillendiren birçok film, belgesel ve müzikle tanışmam da yine kardeşim sayesinde oldu.

Yıllar boyunca içimde biriken fikirlerin bir kitaba dönüşmesini istedim; fakat buna bir türlü cesaret edip de bir başlangıç yapamadım.

Beni yazma ile ilgili cesaretlendiren ve kendisi bir kitap çıkartarak adeta bana geçmişte pek çok kez yaptığı gibi öncülük eden bir kardeşe sahip olduğum için çok şanslı hissediyorum.

Belki de hayattaki en büyük yeteneğim işte bu şanstır, sevgili okur.