Mutluluğun Ölçüsü Ne?
İnsanı hayatta tutan büyük olaylar diye düşünürüz. Oysaki diri tutan şeyler hep ufak tefektir.
Hele ki cümlelerin nereye gideceğini kestiremiyorsan.. Hangi kelimeyi kullansam tam olarak hissettiğimi yansıtır diyorsan.. Zordur başlamak.
Zorundaysan başlamaya, sonunu belirler öyle başlarsın. Çünkü karşındakine tesir eden kısımdır ilk cümle ve son cümle. Alelade bir başlangıç yapıyorsan, sonunda "noktayı" koyabilmelisin.
Zorundaysan başlamaya, anlık yaşarsın. Ne sonu belirlersin ne de başı.. Ama elbet bir yerde noktayı koyar, vurguyu yaparsın. Ve belki sen de "noktanın" farkında olmazsın o an.
Zorundaysan başlamaya, iyice düşünüp, kelimeleri iyice tartıp öyle bir giriş yaparsın. Düşünürken zorlansan da sonrasında rahatlarsın çünkü artık girişin sonu olmuştur konuşmanın.
Başlamak zorundaysan eğer, öyle ya da böyle başlarsın nasıl, neden demeden. Çünkü zorundasındır. Çünkü şimdi başlamazsan ileride başlaman gerekenler artacak. Çünkü artık gerçekten yorulmuşsundur ve bir yerden dinlenmeye başlaman gerek.
İnsanı çevresindekilere anlatmaya çalıştıkları yorar ve yine aynı şekilde onlara anlatarak dinlenmeye başlar. Ya anlatarak ya da atarak..
Ve zor da olsa bilirsin.
"Başlangıcı olan bir şey, nasıl olsa biter.
- Quintilian"