İnziva
Bütün nedenli nedensiz, sevimli sevimsiz, saygılı saygısız, sahipli sahipsiz, canlı cansız, manevi dünyevi tüm muhataplarını sor Tanrı'ya!
Bütün nedenli nedensiz, sevimli sevimsiz, saygılı saygısız, sahipli sahipsiz, canlı cansız, manevi dünyevi tüm muhataplarını sor Tanrı'ya!
Çıldırmışçasına yanlışlarında ısrar eden yaşamların boyunduruğu altında yaşamanın mücadelesini veriyorum. Bunlara artık alışmış gibiyim.
Kendi yansımamızı nerede görürsek orayı severiz. Belki bir insanı, bir sokağı, hafızamızda bir leke gibi duran herhangi bir zamanı.
İçim içimi yemiyor değildi cebimdeki toprak tanelerinin nereye ait olduğu. Ama şunu da kabul ediyorum. Toprağın memleketi yoktu.
Cennete gitmeyi hayal ettiyseniz, orada geçirmek istediğiniz sonsuz zamanı neyle doldurmak istediğinizi de düşündünüz mü?
Web 2.0’dan web 3.0’a geçmeye hazırlandığımız bu yıllarda, insanlar içerik tüketmekten çok üretmeye başladılar desek yanlış olmaz sanırım
İyiliklerimiz, geçmişin acı olaylarından beslendiği ve insanlardan intikam alma dürtüsüyle yapıldığında yalnızca kaba bir şova dönüşürler.
Kölem dedi efendi yine. Söyle. Gönlüm memleketinin yollarına düşmüş. Bu diyarın dilencileri bile beni ayıplar olmuş.
Bir Haliç gecesinde sahil kenarında yürürken gökyüzünün, yeryüzündeki tüm atom parçacıklarını kaplaması ile döküldü bu satırlar.
Senin halin de bu manzaranın bahar mevsimi gibidir. Bakışlarında mavinin ve yeşilin bütün tonları. Bütün tonları ilkbaharın ve sonbaharın.
Arkadaşlarımla gittiğimiz Bodrum tatilimizde neler yaşadık neler.. Bu maceramızı tüm ayrıntıları ile sizlere aktarmak isterim.
Tarih boyunca devletler, süper güçlü kahramanlara ait hikâyeler kurgulayarak, olağan güçlerini süper güç olarak göstermeyi denemişlerdir.
Süper kahraman figürleri, insanlığa kurtuluş yolunu gösteren metaforlar mıdır, yoksa birer pazarlama aracı olarak mı üretilirler?
Günümüzdeki diziler; düşünmeyen, sorgulamayan, hayattaki anlam arayışını bile önüne sunulanlar arasından seçen nesiller için üretiliyor.
Kalbimde kocaman bir sevda var. Ve ben kaleme, mürekkebe ve kağıda güvenemiyorum. Aşkımı anlatmak için bana kim, nasıl yardım edecek?
Hayatı, kelimelerin doğru anlamlarıyla yaşayamayan kimseler, farkında olmaksızın doğru beklentiler üretemeyen kişilere dönüşürler.
Yine elimde ekmek poşetiyle aynı kapının önündeydim. Dedemin kapısı. Babaannemin. Herkesin girdiği ama kimsenin çıkamadığı o kapı.
Hiç ummadığım anda bastırmıştı yağmur. Birdenbire. Gerçi hangi yağmur haber verip yağar ki? Haber vererek mi çıkıyoruz?
Sanki yıllardır özlemiş gibi oturdum kalktığım yere. Yamalı pencerenin önündeki koltuğa. Esen rüzgarla hışırdıyordu poşet.
Belki de yüksek sesle dinlenen bir müzik / Şarkı söyleyen birinin sesini kısıyor / Yürüyen bir çift /Tekerlekler altında eziliyor
Erşan Kuneri’nin belden aşağı olarak hafifletilen senaryo dilinden bahsetmeye gelmeden evvel Cem Yılmaz’ın öfkesinden bahsetmek gerekebilir.
Dönüyorum gidemediğim yolları / Bilmediğim yollar acımasız / Papatyalardan cam parçalar döşenmiş / Kokusu başımı döndürüyor
İnanmıştım. Bu sefer gazozumla kekimi aynı anda bitirmeye inanmıştım evin karşısındaki bakkaldan alırken. Neyine inandıysam?
Hızlı yürüyordum. Arkamdan biri beni kovalıyormuş gibi. Kovalıyormuş. Çokça sonra öğrendim. Sahiden nereye gidiyordum ben böyle?
Gelişmiş, rafine toplumlar ve sistemler, ilkel toplumlara göre kaosa, büyük değişimlere ve dengesizliklere karşı daha dayanıksızdır.
