Açlık Felsefesi
Aç insan felsefe üretebilir mi? Savaş zamanında bilim yapılabilir mi? Tarihin bize sunduğu yanıltıcı bilgilere bir göz atmaya ne dersiniz?
Aç insan felsefe üretebilir mi? Savaş zamanında bilim yapılabilir mi? Tarihin bize sunduğu yanıltıcı bilgilere bir göz atmaya ne dersiniz?
Hâlbuki Seyit Onbaşı iman gücü ile kaldırdığı o koca mermiyi kimler kurtulur diye düşünmeden düşmana sallamadı mı?
Karşı fakat bütünleyici, kapsayıcı ve tamamlayıcı bir cins, var olması ile varlığın oluşumunun temelini oluşturan kutsal varlık; kadınlar.
Gözyaşındaki asalettir Elif. Tebessümdeki sıcaklıktır. Dünüme dua, bugünüme şükür, yarınıma umuttur. Elif manadır. O halden anlayanadır.
Kendi ellerimizle var ediyoruz / Ölüm pervanemizi… / Özenle seçip büyütüyoruz / -pervanenin kollarını… / Kendi ellerimizle var ediyoruz
Evlerimizde kaldığımız şu süreçte aktivite olarak daha çok film izlemeyi tercih ediyoruz ama eskisi gibi filmlerden keyif alıyor muyuz?
Oysa şu an zamanın durması gerekliydi / Minik bir kalp atışında gizlenmişti / Masmavi gökyüzünün gelinliği / Beyaz bulutlar dans ederken…
Karakter 10 numara bence. Dizilerde görmek isteyip de göremediğimiz, ya da nadiren gördüğümüz adam gibi adamlardan.
Değerli bir şeyleri koruma adına insanlar arasında küresel anlamda söz birliği bulunuyor gözükmektedir. Peki, gerçekte öyle midir?
Dünyanın gördüğü en büyük etnik katliamlardan birini yaşayan Bosna-Hersek ve toplumu hakkında çok sık duymadığınız bilgiler bu yazıda.
225 senelik köksüz bir geçmişe sahip Amerika Birleşik Devletleri’nin kısa sürede dünya otoritesi olmasını sağlayan en temel sebep.
Her insan kendi gördüğünü aktarır tuvaline. Yaşadığımız dünyanın dışından biriyle ilgili resim ortaya koymak ise oldukça zor bir uğraştır.
Sanki kötü durumlar, can sıkan konuşmalar hep peş peşe oluyor. Ve bir süre sonra avazı çıktığı kadar “yeter!" diye bağırmak istiyor insan.
Hırsla arzulayan kaybetmeye mahkum, şükrederek arzulayan da kazanmaya yazgılıdır. Ikarus efsanesi de hırslı insanlar içim sembol olmuştur.
Hikâye canım anneannem Belkıs Öğretmen’in hikayesidir. Bu hikayedeki olayların, adı geçen kişilerin gerçek hayatla tamamen ilgisi vardır.
İnsanların büyüdükçe muhatapları ile aralarına dikenli teller ördükleri bir dünyada çocukça tepkiler verebildiğimiz kadar insanız.
Filmin esas oğlanı değildim belki. Lakin sevgilinin bakışına mazhar olmuş, o serin nefesini ciğerlerimde hissetmiştim. Bu az saadet miydi?
Birbirini bağlayan, birbirini koparan, bazen de çarpıştıran yollar… / Sahi yollar ne kadar etkili, hayat üzerinde?
Sonra bir daha mahallede hiç görünmedi güvercinler. Nayloncu geçerken hiç bağırmadı. Ve bahar bir daha uğramadı memleketimize.
Bir Başkadır “Benim Memleketim”; onu ancak ben yazar, ben çizer, ben çeker, ben eleştirir, ben över ve ancak yine ben yererim.
Adına şiirler yazacaklar, şarkılar düzecekler. Aya, yıldıza, güneşe belki de çiçeğe benzetecekler. Oysa en çok kendisi. Çünkü o bir kadın.
Yaş aldı ömrümüz, yaşlandı bedenimiz. Ama hala çocukluğumuzdaki kadar tertemiz kalpler taşırız. Ve inanın bizler hala çok güzel çocuklarız.
Pişmanlık ne zaman sarar benliğini? / Delilik gelince mi gelmeden önce mi? / Uçurumun kenarında mı yoksa denizin dibinde mi?
Gerçeklerin önüne çektiğimiz hayal perdesini, itiraf /dürüstlük kılıcı ile yırttığımız zaman, gerçeklerin dünyasına dönmüşüzdür.
Odak noktamız ilk etapta kendimiziz. Narsistik bir fikir olarak değil. Eğer biz yok isek onların varlığı ve düşünceleri boşluktan ibarettir.
